Adrián Villar Rojas, 1980

Rosario, Arjantin’de doğan Adrian Villar Rojas, Rosario Ulusal Üniversitesi’nde Güzel Sanatlar eğitimini tamamlar. Çoğunlukla büyük boyutlu mekâna özgü yerleştirme ve heykeller yapan sanatçı, Antroposen Çağı olarak adlandırılan, insanlığın dünya ekosistemine dahil olduğu dönemle ilintili yapıtlar üretir. Sabit bir atölyesi olmayan sanatçı, her projesi için gezici bir ekiple çalışır.

Rojas, kil, çimento, kaya, fosilin yanı sıra meyve, sebze, toprak gibi organik malzemeler ve buluntu nesneleri yapıtlarına dahil eder. Çevre, doğa, tarih, kültür gibi kavramlara atıfta bulunan yapıtlarının, dünyaya ve insanlığa müdahaleden ziyade, şahitlik eden, nötr bir duruşu ve yalnızlığı vardır. Rojas, insanlığa dışardan, belki de belirsiz bir gelecekten bir gözle kendimize tekrar dönüp bakmamızı teşvik eden, varoluşumuzun kırılganlık ve geçiciliğini vurgulayan yapıtlar üretir. Sanatçı betimlediği kıyamet sonrası manzaralarıyla, doğanın kendi içindeki bütünlüğünün, insanlığın kültürel yaptırımlarıyla olan zıtlığını işaret eder.

Büyükada’da 14. İstanbul Bienali kapsamında mekâna özgü üretilen “Tüm Annelerin En Güzeli (I)”de Rojas’nın önyargıdan uzak biçimde Dünya gezegeni ve insan kültürüne bir uzaylının gözüyle bakabilmeyi hayal edişidir. Aslına uygun beyaz fiberglastan yapılmış, pürüzsüz her hayvan, sırtında organik atıklardan yapılmış bir başka hayvanı taşır. Lev Troçki’nin harabe evinin kıyısında denizin üzerinde sergilenen tek tek ya da grup halinde duran, organik ve organik olmayan malzemelerle yapılmış yirmi dokuz hayvan heykelinden olan keçiler, sırtlarında farklı ülkelerden toplanan atıklardan oluşan ve deniz suyuyla aşındığı için formu anlaşılamayan bir hayvan taşır.