Sibel Horada, 1980

Sibel Horada çalışmalarında kente ve doğaya ait kişisel ve kolektif olanın tarihine odaklanır; gitgide yok olanın belleğini, tuhaf ve rastlantısal örgüler etrafında sorgular. Sanatçı, belleğin hatırayı depolayan bir araç olmasının yanında, üretimi ve dönüşümü sağlayan süreçleri de barındırdığını düşünür. Metinsel, anlatısal içeriği damıtarak, üç boyutlu malzemenin olanaklarını kullanan sanatçı, kişisel ve kolektif bellek araştırmalarını şiirsel ve dokunaklı heykel formlarında anıtsallaştırır.

Yanmış bir kayın ağacının 38 dalından yeniden inşa edilen “Orman”, yıkıcı bir uygulamanın ahşabı daha dayanıklı hale getirmekte kullanıldığı Shou Sugi Ban adlı bir Japon ahşap yüzey işleme tekniğiyle üretilir. Bu işlemde ahşabın her yanı eşit ölçüde yandığında, ateş söndürülür ve karbonlaşmış bir dış yüzey elde edilir. Bu alazlanmış katman içerideki dokuyu yalnızca çürümeye ve zayıflamaya karşı değil, ateşe karşı da korur. Sanatçının Almanya’daki Kunstverein Ludwigsburg’un davetiyle 2018 yılında gerçekleşen sergi için şekillendirdiği yapıt, kentin 14. yüzyılda yaşadığı Kara Veba tehdidi karşısında birleşen toplumun aldığı ortak karar sonucu, şehrin tecrit edilerek yalnızlığa gömülmesinden ilham alır. Horada, bu yerleştirmeyi bir yandan yalnızlık bir yandan da iyileşme ve ortak deneyim üzerinden şekillenen kolektif direniş olasılığını ortaya koyan bir çalışma olarak tanımlar. “Orman” yıkıcı toplumsal ve bireysel olayların, insanları daha dayanıklı hale getirme olasılığını ve umudunu taşır.