Canan Tolon, 1955

Dünyanın farklı kentlerinde felsefe, tasarım, iç mimarlık ve mimarlık okuyan Canan Tolon’un mimariden yola çıkarak doğaya, çeşitli yaşam alanlarına, endüstriye, bireye ve kültürel yansımalara ulaşan geniş bir kavram anlayışına sahiptir. Sanatçı, doğa ve insan ilişkisindeki değişen dengeler ve bu ilişkiden doğan mimari izlerin kendisinde bıraktığı etkiden doğan üretimler yapar.

Fransızcada “atlıkarınca” anlamına gelen “Manège” adlı çalışmasında Tolon, birbirine yakın aynaların ortaya çıkardığı mekânsal illüzyonu merkezine alır. Art arda çoğalan salıncak imgesinin yarattığı algı ile hayali bir eğlence ortamı kurgulayan sanatçı, somut bir eğlence alanını, masalsı bir his ve elle tutulamayan bir uçuculuk ile betimler.