Ayça Telgeren, 1975

Ayça Telgeren, çizim, video, heykel, yerleştirme ve 2006 yılından itibaren devam ettirdiği kâğıt işleri gibi çeşitli ifade biçimleri kullanır. Sanatçının ilk dönem çalışmaları düşler, duyular, ütopik evrenler ve hayali kahramanlara odaklanır. Düşüncelerini olgunlaştırırken kişisel hayatından da yola çıkan sanatçı, bu gelişim sürecinde herkes için geçerli, zamansız ve ortak insani temeller üzerinden hareket eder. Kendi sezgi ve içgüdülerinden, müzik ve edebiyattan ilham alan sanatçı, yaratım sürecini bir keşif ve yolculuk olarak tarif eder. Bu süreçte ortaya çıkan somut ve soyut buluntular yapıtlarına biçim verir.

Ayça Telgeren, “Belleğin Gövdesi” adlı yapıtında, aile fotoğraflarından kadrajlanarak alınmış, kimliksizleştirilmiş aile fertlerinin sadece ellerini ve birbirlerine değme anlarını bir bütün halinde bize gösterir. Beden ve hafıza ilişkisini araştıran yapıt, özellikle tensel hafıza bağlamında birbirine dokunma anlarının zihinde bıraktığı izleri görünür kılar. Bazı ellerin küçüklüğünden dolayı bebeklere, bazılarının da erkek ya da kadınlara ait olduğunu çıkarabilsek de, önemli olan o anın biricikliği ve uçuculuğudur. Tüm eller birbirine değer ve sanatçının en değerli anılarını bir araya getirir. Fotoğraf gibi hatırayı görselleştiren bir kaynaktan yola çıkan sanatçı için bellek, hayali mekânlarla oluşur. Telgeren bu yapıtta, hayali bir hatırlama coğrafyası yaratır; izleyiciyi hatıralarına ortak olmaya davet eder.